5.1 เครื่องมือทางการเงินและการตลาด

5.1 เครื่องมือทางการเงินและการตลาด 5.1.1.เครื่องมือทางการเงิน1.ตราสารหนี้ คือ ตราสารทางการเงิน ในรูปของ สัญญาทางการเงินระหว่างผู้ออกตราสารหนี้ และผู้ถือตราสารหนี้ มีกำหนดอายุและอัตราดอกเบี้ยหรือผลประโยชน์ที่แน่นอน มีการระบุวันชำระดอกเบี้ยและเงินต้นล่วงหน้า หรือจะเรียกง่ายๆ ก็คือสัญญากู้ยืมเงินที่ผู้ออกตราสารอยู่ในฐานะลูกหนี้ เนื่องจากผู้ออกตราสารต้องการนำเงินไปลงทุน ส่วนผู้ซื้อจะอยู่ในฐานะเจ้าหนี้        1.1 ประเภทตราสารหนี้การแบ่งประเภทตราสารหนี้อาจแบ่งได้หลายลักษณะ ดังนี้1. แบ่งตามอายุของตราสารหนี้ ได้แก่ ตราสารหนี้ที่มีอายุ​สั้น กลาง และยาว​2. แบ่งตามลักษณะของการจ่ายดอกเบี้ย เช่น ตราสารหนี้ที่จ่ายดอกเบี้ยในอัตราคงที่ ตราสารหนี้ที่จ่ายดอกเบี้ยในอัตราลอยตัว ตราสารหนี้ที่จ่ายดอกเบี้ยทบต้น หรือตราสารหนี้ที่ไม่จ่ายดอกเบี้ย เป็นต้น3. แบ่งตามลักษณะการออกใบตราสาร ได้แก่     3.1 ชนิดมีใบตราสาร (Scrip)  เป็นตราสารหนี้ที่มีการออกใบตราสารซึ่งระบุชื่อผู้ถือกรรมสิทธิ์ไว้ให้ครอบครอง​     3.2 ชนิดไร้ใบตราสาร (Scripless)  เป็นตราสารหนี้ที่บันทึกกรรมสิทธิ์ไว้ในบัญชีของศูนย์รับฝากหลักทรัพย์โดยไม่มีการออกใบตราสาร
4. แบ่งตามประเภทของผู้ออกตราสารหนี้ ได้แก่     4.1 ตราสารหนี้ภาคเอกชน หมายถึง ตราสารหนี้ที่ออกโดยภาคเอกชน ซึ่งอยู่ในการควบคุมดูแลของสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (กลต.)  เช่น ตั๋วแลกเงิน ตั๋วสัญญาใช้เงิน หรือหุ้นกู้ เป็นต้น    4.2 ตราสารหนี้ภาครัฐ หมายถึง ตราสารหนี้ที่รัฐบาลโดยกระทรวงการคลัง หรือหน่วยงานภาครัฐ ออกจำหน่ายเพื่อระดมทุนในประเทศจากประชาชนและสถาบันการเงิน1.2 องค์ประกอบของตราสารหนี้ ตราสารหนี้โดยทั่วไปจะมีองค์ประกอบที่สำคัญ ซึ่งพอจะจำแนกได้ดังนี้
1.   มูลค่าที่ตราไว้ (Par value) คือ มูลค่าเงินต้นที่ผู้กู้จะต้องชำระคืนให้กับผู้ถือตราสารหนี้นั้นเมื่อครบกำหนด ส่วนใหญ่เท่ากับ 1,000 บาท ทั้งนี้มูลค่าที่ตราไว้นี้อาจลดลงเมื่อมีการจ่ายคืนเงินต้นในกรณีที่เป็นตราสารหนี้ชนิดทยอยจ่ายคืน
2.   อัตราดอกเบี้ย (Coupon rate) คือ อัตราดอกเบี้ยที่ผู้ออกมีภาระที่จะต้องจ่ายให้กับผู้ถือตราสารหนี้นั้น ๆ ตามวัน เดือน ปี ที่กำหนดตลอดอายุของตราสารหนี้นั้น ในกรณีที่เป็นอัตราดอกเบี้ยคงที่ (Fixed rate) เช่น 8.00% ต่อปี ผู้ออกจะต้องจ่ายที่อัตรานั้นตลอดอายุของตราสารหนี้ หรือในกรณีที่กำหนดให้เป็นอัตราดอกเบี้ยแบบลอยตัว (Floating rate) อัตราดอกเบี้ยที่ผู้ออกต้องจ่ายให้ผู้ถือจะเปลี่ยนแปลงไปได้ตามที่กำหนด ซึ่งโดยปกติมักจะอ้างอิงไว้กับอัตราดอกเบี้ยของธนาคารพาณิชย์ เช่น เปลี่ยนแปลงไปตามอัตราดอกเบี้ยเงินฝาก 1 ปีโดยเฉลี่ยของ 5 ธนาคารใหญ่ และบวกหรือลบด้วยส่วนต่าง (Margin) ที่กำหนดซึ่งจะขึ้นกับคุณภาพของตราสารหนี้นั้น ๆ
3.   งวดการจ่ายดอกเบี้ย (Coupon frequency) เป็นการระบุจำนวนครั้งของการจ่ายดอกเบี้ย ซึ่งสามารถเป็นได้ทั้ง 1 ครั้ง ต่อปี 2 ครั้งต่อปี 4 ครั้งต่อปี หรือทุกๆ เดือน แล้วแต่ผู้ออกจะกำหนด แต่โดยส่วนใหญ่เป็นการจ่ายทุกครึ่งปี โดย เฉพาะพันธบัตรที่ออกโดยรัฐบาลและองค์กรภาครัฐ
4.   วันหมดอายุ (Maturity Date) เป็นการกำหนดวันหมดอายุของตราสารหนี้นั้น ซึ่งผู้ออกจะต้องทำการจ่ายคืนเงินต้นและดอกเบี้ยงวดสุดท้าย (ถ้ามี) ให้กับผู้ถือ
5.   ชื่อผู้ออก (Issue name) เป็นการระบุว่าใครเป็นผู้ออกตราสารหนี้นั้น หรือเป็นการระบุชื่อผู้กู้
6.   ประเภทของตราสารหนี้ เป็นการระบุประเภทของตราสารหนี้นั้น เช่น หุ้นกู้ไม่มีประกัน หุ้นกู้ด้อยสิทธิ/ไม่ด้อยสิทธิ หุ้นกู้แปลงสภาพ เป็นต้น7.   ข้อสัญญา (Covenants) เป็นเงื่อนไขและข้อตกลงที่ระบุให้ผู้ออกหุ้นกู้ต้องสัญญาว่าจะทำหรือไม่ทำ สิ่งหนึ่งสิ่งใดเพื่อประโยชน์ของผู้ให้กู้ โดยทั่วไปมักเกี่ยวกับการตกลงในระดับทุนหมุนเวียน อัตราส่วนหนี้สินต่อส่วนของผู้ถือหุ้นหรือภาระดอกเบี้ยที่ต้องชำระ การห้ามจ่ายเงินปันผลแก่ผู้ถือหุ้นสามัญเกินอัตราที่กำหนด การต้องดำรงสัดส่วนของหนี้สินต่อทุนไม่เกินอัตราที่กำหนด ข้อสัญญาอาจรวมถึงการจำกัดด้านการบริหารของผู้ออก เช่น การห้ามรวมกิจการเป็นต้น อัตราผลตอบแทนของการลงทุนในตราสารหนี้มาจากไหนโดยปกติแล้วผลตอบแทนของตราสารหนี้จึงมาจาก 2 ส่วนที่สำคัญ คือ1.   อัตราดอกเบี้ย/อัตราผลตอบแทนจากที่ผู้ออกต้องจ่ายให้แก่ผู้ถือตราสารหนี้2.   กำไร/ขาดทุนจากการขาย (Capital gain/loss) คือผลกำไรจากราคาของตราสารหนี้เพิ่มขึ้นจากตอนซื้อ หรือขาดทุนเมื่อราคาของตราสารหนี้ลดลงจากตอนซื้อ ซึ่งอาจเป็นสาเหตุมาจากการที่อัตราดอกเบี้ยในตลาดขยับขึ้นหรือลง1.3 ผลตอบแทนความเสี่ยงของตราสารหนี้
การเพิ่มผลตอบแทนการลงทุนในตราสารหนี้อายุตราสารหนี้ และความเสี่ยงด้านอัตราแลกเปลี่ยน (Interest Rate Risk)
เส้น Yield Curve และลักษณะทั่วไปความสัมพันธ์ระหว่างอัตราดอกเบี้ยที่เปลี่ยนแปลง กับราคาตราสารหนี้ผู้ออกตราสารหนี้ และความเสี่ยงด้านเครดิต (Credit Risk)
อันดับความน่าเชื่อถือ (Credit Ratings)
โอกาสการถูกผิดนัดชำระหนี้ (Default Rates)
 2.ตราสารทุน หมายถึง ตราสารที่กิจการออกขายให้แก่ผู้ลงทุนเพื่อระดมเงินทุนไปใช้ในกิจการ ตราสารทุนแบ่งออกได้หลายประเภท เช่น หุ้นสามัญ หุ้นบุริมสิทธิ ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้น ทั้งนี้ บุคคลธรรมดาที่ลงทุนในหุ้นที่ซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์ หากได้รับผลตอบแทนเป็นเงินปันผลจะต้องเสียภาษีในอัตราร้อยละ 10 แต่ไม่ต้องเสียภาษีในกรณีของ Capital Gain (ผลตอบแทนในรูปของส่วนต่างในกรณีที่ราคาขายสูงกว่าราคาซื้อ)ประเ​ภทของตราสารทุน ได้แก่​​​​​หุ้นสามัญ (Common Stock)คือตราสารสิทธิที่แสดงความเป็นเจ้าของกิจการผู้ถือหุ้นสามัญมีสิทธิในการออกเสียงลงมติที่ประชุมผู้ถือหุ้นและมีสิทธิได้รับเงินปันผล(ตามสัดส่วนของจำนวนหุ้นที่ถือครอง) โดยจำนวนเงินปันผลจะขึ้นอ​ยู่กับผลกำไรจากการดำเนินงานประจำปี และนโยบา​ยการจ่ายปันผ​​ลของบริ​ษัท​หุ้นบุริมสิทธิ (Preferred Stock)คือตราสารสิทธิที่ผู้ถือมีส่วนร่วมเป็นเจ้าของกิจการเช่นเดียวกับหุ้นสามัญ แต่มีข้อแตกต่างจากหุ้นสามัญคือ ผู้ถือหุ้นบุริมสิทธิจะได้รับสิทธิในการชำระคืนเงินทุนก่อนผู้ถือหุ้นสามัญในกรณีที่บริษัทเลิกกิจการ และในส่วนของผลตอบแทน เมื่อกิจการมีกำไรจากการดำเนินงาน ผู้ถือหุ้นบุริมสิทธิจะได้รับเงินปันผลในอัตราคงที่ซึ่งอาจจะมากหรือน้อยกว่าผู้ถือหุ้นสามัญก็ได้ ​​ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้น (Warrant)คือตราสารที่ผู้ถือจะได้รับสิท​ธิในการซื้อหุ้นสามัญจากบริษัทที่ออก Warrant นั้นในราคาและระยะเวลาที่กำหนดไว้​ ​​ ใบสำคัญแสดงสิทธิในการจองซื้อหุ้นเพิ่มทุนที่โอนสิทธิได้ (Transferable Subscription Rights : TSR)คือตราสารที่บริษัทออกให้แก่ผู้ถือหุ้นเดิมตามสัดส่วนจำนวนหุ้นที่ถืออยู่เพื่อให้ผู้ถือหุ้น (หรือผู้ได้รับโอนสิทธิมาจากผู้ถือหุ้นเดิม) ใช้เป็นหลักฐานในการใช้สิทธิซื้อหุ้นเพิ่มทุนของบริษัท​ ​​ ​ใบแสดงสิทธิในผลประโยชน์ที่เกิดจากหลักทรัพย์อ้างอิง (Depository Receipt : DR)
คือตราสารที่ออกและเสนอขายโดย บริษัท สยามดีอาร์ จำกัด (บริษัทในเครือของตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย) ซึ่งผู้ลงทุนจะได้รับสิทธิเหมือนลงทุนในหลักทรัพย์อ้างอิงนั้น ๆ เช่น หากหลักทรัพย์อ้างอิงเป็นหุ้นสามัญก็จะได้รับเงินปันผลเหมือนหุ้นสามัญ แต่ DR จะมีกำหนดอายุการไถ่ถอน ซึ่งผู้ถือต้องมีสัญชาติไทย และต้องออกเสียงลงคะแนนผ่านบริษัท สยามดีอาร์ จำกัด เท่านั้น ใบแสดงสิทธิในผลประโยชน์ที่เกิดจากหลักทรัพย์อ้างอิงไทย(Non - Voting Depository Receipt : NVDR)คือตราสารที่ออกและเสนอขายโดย บริษัท ไทยเอ็นวีดีอาร์ จำกัด มีลักษณะคล้ายกับ DR แต่ NVDR จะไม่มีสิทธิออกเสียงในที่ประชุมผู้ถือ 3.ตราสารอนุพันธ์ (อังกฤษ: derivative บางตำราอาจเรียกว่า สัญญาอนุพันธ์) เป็นตราสารทางการเงินประเภทหนึ่ง ที่มูลค่าของตราสารจะขึ้นอยู่กับกระแสเงินของสินทรัพย์อ้างอิง ไม่ได้มีค่าจากกระแสเงินของตัวตราสารเองโดยตรง ตัวอย่างของตราสารอนุพันธ์ ได้แก่ สัญญาซื้อขายล่วงหน้าแบบมาตรฐาน (futures), สัญญาซื้อขายล่วงหน้าแบบไม่มาตรฐาน (forward), ตราสารแลกเปลี่ยน (swap), ตราสารสิทธิ (option) เป็นต้น และมีสินทรัพย์ที่สามารถอ้างอิงได้คือ เงินตราต่างประเทศ ตราสารหนี้ ตราสารทุน สินค้าโภคภัณฑ์ เช่น โลหะมีค่า สินค้าเกษตร น้ำมัน หรือสินค้าอื่นใดที่มีดัชนีแน่นอนรองรับการออกตราสารอนุพันธ์ได้4.กองทุนรวมกองทุนรวม คือ เครื่องมือในการลงทุน (investment vehicle) สำหรับผู้ลงทุนรายย่อย ที่ประสงค์จะนำเงินมาลงทุนในตลาดเงินตลาดทุน
แต่ติดขัดด้วยอุปสรรคหลายประการ ที่ทำให้การลงทุนด้วยตนเองไม่สามารถได้ผลลัพธ์ตามเป้าหมายที่ต้องการ เช่น      • มีทุนทรัพย์จำนวนจำกัด ไม่สามารถกระจายการลงทุนในหลักทรัพย์ต่างประเภทได้มากพอ เพื่อลดความเสี่ยงจากการลงทุน หรือ      • ไม่มีประสบการณ์ ความรู้ ความชำนาญในการลงทุน หรือ      • ไม่มีเวลาจะศึกษา ค้นหา และติดตามข้อมูลเพื่อใช้ในการตัดสินใจการลงทุน กองทุนรวม จึงเป็นเครื่องมือในการลงทุนที่มีประสิทธิภาพ มีการจัดการลงทุนอย่างเป็นระบบ โดยมีจุดมุ่งหมาย   ให้การลงทุนได้รับผลตอบแทนที่ดีสุด ภายใต้กรอบความเสี่ยงที่ผู้ลงทุนยอมรับได้5.1.2 สถาบันการเงิน สถาบันที่ทำหน้าที่ระดมเงินออม  ให้กู้ยืมแก่ผู้ที่ต้องการเงินไปเพื่อการบริโภคหรือเพื่อการลงทุนดำเนินธุรกิจ  โดยจ่ายดอกเบี้ยให้แก่ผู้ออม  และคิดดอกเบี้ยจากผู้กู้ยืม  กิจกรรมเหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อคนเราประกอบอาชีพมีรายได้เกิดขึ้น  เขาย่อมมีอิสระที่จะนำรายได้นั้นไปใช้จ่ายเพื่อการบริโภคก็ได้  หรือจะเก็บออมไว้ในสถาบันการเงินต่างๆ  เพื่อให้ได้รับดอกเบี้ยงอกเงยก็ได้  และทางด้านการเงินของประเทศปกติก็จะมีอยู่  2  กลุ่ม  คือ  กลุ่มหนึ่งมีรายได้แล้วต้องการจะเก็บออมไว้  ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งต้องการเงินทุนไปประกอบธุรกิจของตน  สถาบันการเงินจะเข้ามาเป็นตัวกลางให้บริการทางการเงินแก่คนทั้ง  2  กลุ่มนี้  สถาบันการเงินจะระดมเงินออกจากประชาชนในรูปแบบต่างๆ กัน  แล้วให้ผู้ที่ต้องการกู้ยืมไปลงทุนในกิจการของตน5.1.3 ตลาดการเงิน  ตลาดการเงิน (Financial Market) หมายถึง ตลาดที่ทำหน้าที่เชื่อมโยงระหว่างผู้มีเงินออมกับผู้ที่ต้องการเงิน เป็นการเปลี่ยนเงินออมไปเป็นการลงทุน ทั้งในระบบของการให้สินเชื่อและการพัฒนาหลักทรัพย์หลัก นอกจากนี้ยังทำหน้าที่ในการซื้อขายหรือแลกเปลี่ยนเงินตราด้วย    บทบาทที่สำคัญของตลาดการเงิน           1. ทำให้ผู้มีเงินออมได้รับผลคอบแทน ซึ่งอาจจะอยู่ในรูปของดอกเบี้ยรับ เงินปันผล หรือผลตอบแทนในรูปแบบอื่นๆ           2. ทำให้ผู้ต้องการเงินหรือผู้ลงทุนสามารถมีเงินทุนสำหรับใช้ในโครงการค่างๆ ได้ ตลาดการเงินทำให้ผู้มีโครงการลงทุนแต่มีเงินไม่เพียงพอสามารถหาแหล่งเงินกู้ไปใช้ในการลงทุนได้เพียงพอ โดยมีค่าใช้จ่ายในอัตราที่เหมาะสม ซึ่งขึ้นอยู่กับความมีประสิทธิภาพของตลาดการเงิน ถ้ามีตลาดการเงินที่มีประสิทธิภาพ ผู้กู้ก็จะสามารถหาแหล่งเงินทุนได้ด้วยต้นทุนหรือดอกเบี้ยในอัตราที่ต่ำได้ การลงทุนโดยผ่านตลาดการเงินที่มีประสิทธิภาพทำให้การลงทุนที่แท้จริงเกิดขึ้นและขยายตัว ซึ่งมีผลให้กำลังการผลิตสินค้า และบริการของประเทศเพิ่มมากขึ้น           3. ทำให้เกิดความเจริญทางเศรษฐกิจ จากการที่มีตลาดการเงินเป็นแหล่งในการระดมทุนจากเงินออมไปใช้ลงทุนในโครงการต่างๆ ดังกล่าวถูกพิจารณาอย่างรอบคอบ และมีความสำเร็จในการลงทุนอย่างดี จะมีผลทำให้เศรษฐกิจของประเทศขยายตัว เป็นการเพิ่มอัตราการเจริญเติบโตแก่เศรษฐกิจของประเทศ           4. ทำให้มาตรฐานการครองชีพของประชาชนหรือผู้บริโภคสูงขึ้น การมีตลาดการเงินทำให้ผู้มีเงินออมมีผลตอบแทน ผู้ต้องการลงทุนสามารถจัดหาเงินทุนได้ในอัตราดอกเบี้ยที่เหมาะสม การลงทุนขยายตัว มีการว่าจ้างงานมากขึ้น ระดับรายได้ของประชาชนทั่วไปดีขึ้น นอกจากนี้ ผู้บริโภคที่ต้องการกู้เงินเพื่อใช้จ่ายในการบริโภค เช่น การซื้อบ้าน รถยนต์ เฟอร์นิเจอร์ เป็นต้น ก็สามารถหาเงินกู้เพื่อใช้จ่ายเหล่านี้ได้ มาตรฐานการครองชีพก็จะดีขึ้น ขณะเดียวกันผู้ลงทุนผลิตสินค้าและบริการในระบบเศรษฐกิจก็จะขายสินค้าและบริการได้มากขึ้น การลงทุนก็จะขยายตัวออกไปอีก เศรษฐกิจโดยส่วนรวมของประเทศก็จะขยายตัว    ส่วนประกอบของตลาด 1. ผู้มีเงินออม ประกอบด้วย           1.1 เงินออมจากภาคเอกชน คือ การออมของบุคคลทั่วๆ ไป และหน่วยธุรกิจเอกชน           1.2 เงินออมจากภาครัฐ คือ เงินที่เกิดจากรายได้ของรัฐบาลที่สูงกว่ารายจ่ายในปีงบประมาณหนึ่งๆ ถือว่าเป็นเงินอมที่นำส่งคลัง เรียกว่า เงินคงคลัง           1.3 เงินออมจากต่างประเทศ คือ การระดมเงินจากต่างประเทศ ทำได้โดยการกู้ยืมจากต่างประเทศ รวมถึงการได้รับเงินช่วยเหลือและเงินโอนจากต่างประเทศ หรือาจจะเป็นการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศโดยภาคเอกชน 2. ผู้ต้องการเงินทุน ได้แก่           2.1 การกู้ยืมจากภาคเอกชน ได้แก้ การกู้ยืมของบุคคลทั่วไปและในธุรกิจเอกชน ทั้งเพื่อการใช้จ่ายในการอุปโภคบริโภค และการลงทุนประกอบธุรกิจ           2.2 การกู้ยืมภาครัฐบาล เช่น การกู้ยืมของรัฐบาลเพื่อการสร้างโครงสร้างทางเศรษฐกิจขั้นพื้นฐาน ได้แก่ ถนน ไฟฟ้า ประปา เป็นต้น ตลอดจนการกู้ยืมเพื่อพัฒนาหน่วยงานราชการ รัฐวิสาหกิจต่างๆ และการปรับปรุงโครงสร้างภาระหนี้ให้เหมาะสม           2.3 การกู้ยืมจากต่างประเทศ ถ้าการระดมเงินออมภายในประเทศไม่เพียงพอก็ต้องมีการกู้ยืมเงินจากต่างประเทศทั้งภาครัฐบาล และภาคเอกชนในรูปแบบต่าง ๆ กัน 3. สินทรัพย์ทางการเงิน จำแนกออกไป 2 ส่วน ดังนี้           3.1 สินทรัพย์ทางการเงินที่ออกโดยภาคเอกชน ได้แก่ - ตั๋วแลกเงิน - ตั๋วสัญญาใช้เงิน - เช็ค - หุ้นกู้ - หุ้นบุริมสิทธิ์ - หุ้นสามัญ - ตราสารที่สถาบันการเงินรับรอง - ใบรับฝาก เป็นต้น           3.2 สินทรัพย์ทางการเงินที่ออกโดยรัฐบาล คือ ตราสารที่รัฐบาลออกเพื่อใช้ในการระดมเงินออม เป็นการกู้ยืมโดยภาครัฐบาล ได้แก่ พันธบัตรรัฐบาลและตั๋วเงินคลัง 4. สถาบันในตลาดการเงิน แบ่งออกเป็นหลายกลุ่ม แต่ละกลุ่มทำหน้าที่ต่างกันดังนี้           4.1 สถาบันที่ทำหน้าที่เป็นคนกลางหรือนายหน้าในการนำผู้ที่มีเงินออม คือผู้ที่ต้องการซื้อสินทรัพย์ทางการเงินมาพบกันผู้ที่ต้องการเงินโดย การขายสินทรัพย์ทางการเงินเพื่อตกลงซื้อขายกันโดยผู้ที่ทำหน้าที่เป็นคนกลางจะคิดค่าบริการหรือค่านายหน้าจากผู้ซื้อและหรือผู้ขาย นอกจากนั้นยังมี หน้าที่ให้บริการด้านข้อมูลข่าวสารและเทคนิคต่างๆ ที่จำเป็นแก่การซื้อขายดังกล่าวด้วย           4.2 สถาบันที่ทำหน้าที่เป็นผู้ค้าสินทรัพย์ทางการเงินที่สำคัญได้แก่ ธนาคารพาณิชย์ ธนาคารกลาง และบริษัทเงินทุน           4.3 สถาบันที่ทำหน้าที่ประกันการขาย จะเป็นผู้จัดการเกี่ยวกับการจัดจำหน่ายสินทรัพย์ทางการเงินที่ออกใหม่           4.4 สถาบันที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางในการให้บริการด้านการซื้อขายสินทรัพย์ทางการเงิน โดยมีสถานที่ตั้งแน่นอนมีบริการที่อำนวยความสะดวกแก่ผู้ที่ เกี่ยวข้องกับการซื้อขายทั้งผู้ซื้อ ผู้ขาย และผู้ที่เป็นคนกลาง เป็นต้น สถาบันนี้ได้แก่ ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ตลาดตราสารหนี้ เป็นต้น 4.5 สถาบันที่ทำหน้าที่ออกกฎหมาย ระเบียบ ตลอดจนกำกับดูแลให้สถาบันกลุ่มอื่นๆ ในตลาดการเงินคือปฏิบัติ ได้แก่ กระทรวงการคลัง กระทรวงพาณิชย์ และกรทรวงมหาดไทย ทั้งนี้เพื่อให้การดำเนินงานของสถาบันต่างๆ ที่เกี่ยวข้องเป็นไปตามกฎหมายและระเบียบที่กำหนด 5.1.4 ประเภทของตลาดการเงินตลาดเงิน (Money market) คือตลาดที่มีการระดมเงินจากประชาชนและการให้สินเชื่อระยะสั้นไม่เกิน 1 ปี ทั้งแก่ภาครัฐและเอกชน ซึ่งรวมถึงนิติบุคคลและบุคคลธรรมดา รวมทั้งการซื้อขายหลักทรัพย์ทางการเงินที่มีอายุการไถ่ถอนระยะสั้น เช่น ตั๋วแลกเงิน ตั๋วสัญญาใช้เงิน และตั๋วเงินคลัง เป็นต้นตลาดทุน (Capital Market) หมายถึง เป็นแหล่งระดมเงินทุนและให้สินเชื่อระยะยาวตั้งแต่ 1 ปีขึ้นไป ซึ่งเป็นหลักทรัพย์ในตลาดทุน ได้แก่ เงินฝากประจำ กรมธรรม์ประกันชีวิต หุ้นกู้ หุ้นสามัญ และการซื้อขายพันธบัตรรัฐบาล(มีความเสี่ยงที่จะขาดทุนน้อยสุด) โดยตลาดทุนจะจำแนกออกเป็น 2 ประเภทหลักๆ ได้แก่-ตลาดทุนแรก เป็นตลาดที่ทำการซื้อขายหลักทรัพย์ที่ออกใหม่เป็นครั้งแรก เช่น หุ้นกู้ หุ้นสามัญ รวมทั้งการระดมทุนของบริษัทประกันชีวิต และบริษัทประกันภัยโดยการขายกรมธรรม์ให้บุคคล หรือสถาบัน เป็นต้น-ตลาดทุนรอง เป็นตลาดที่ใช้ซื้อขาย หรือขายหลักทรัพย์ที่เคยผ่านมือการซื้อขายมาแล้วครั้งหนึ่ง เช่น การซื้อขายหลักทรัพย์ในตลาดหลักทรัพย์ตลาดอนุพันธ์ ตราสารทางการเงินประเภทหนึ่งซึ่งมีลักษณะเป็นสัญญาหรือข้อตกลงที่จะซื้อหรือขายสินค้าในราคา ปริมาณ และเงื่อนไขอื่นที่ตกลงกันไว้ โดยจะทำการส่งมอบสินค้ากันในอนาคต ทั้งนี้ มูลค่าของอนุพันธ์ขึ้นอยู่กับมูลค่าของสินค้าที่ตกลงซื้อขาย หากมูลค่าของสินค้านั้นเปลี่ยนแปลงไป อนุพันธ์ก็จะมีมูลค่าเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย5.1.5 ระบบการเงิน  หมายถึง  ระบบที่เอื้ออำนวยความสะดวกให้ผู้ออมและผู้ลงทุนมาพบกันโดยมีตลาดการเงินเป็นตัวกลางซึ่งมีสถาบันสำคัญคือ นายหน้า ผู้ค้า ผู้ประกันการขาย ศูนย์กลางที่ให้บริการทางด้านการขาย ตลอดจนกรอบกฎหมาย ตลาดการเงินจึงมีบทบาทสำคัญในระบบเศรษฐกิจ